🌞 ဝဋ္မွာ အၿမဲ ငရဲမွာ အပ 🌞
“ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဝဋ္ေတာ္ (၁၂) ပါး အေၾကာင္း”
ဝဋ္မွာအျမဲ ငရဲမွာအပ ဆုိသလုိ ဝဋ္ဆုိတဲ့အရာက ဘယ္လုိပုဂၢဳိလ္ကုိမွ မ်က္ႏွာသာမေပးသလုိ ဘယ္သုိ႔ေသာ ပုဂၢဳိလ္ကမွာလည္း လြတ္ကင္းၾကတယ္ ဆုိတာမရွိပါဘူး။ ဦးဇင္းတုိ႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ပင္လ်ွင္ ဝဋ္ေတာ္ႏွင့္ မကင္းတဲ့အတြက္ က်န္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားမွာ ဆုိဖြယ္ရာပင္မရွိပါ။
အတုမရွိတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ပင္လ်ွင္ ဝဋ္ေတာ္ႏွင့္ မကင္းေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္တုိင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေနတာေတာင္ ေရွာင္လုိ႔မရခဲ့ပါဘူး။ ခံစားရတာပါပဲ။ ခံစားရတာေတာင္ တစ္ပါးတည္းမဟုတ္
(၁၂) ပါးေတာင္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဝဋ္ေတာ္ (၁၂) ပါးအေၾကာင္းကုိ မသိေသးေသာသူမ်ားကုိ ရည္ရြယ္ျပီး ေရးသားလုိက္ျခင္းျဖစ္သလုိ၊ သိျပီးသူမ်ားလည္း သိသည္ထက္သိေအာင္ အသိေပးလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဝဋ္ေတာ ္(၁၂) ပါးက ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါတယ္။
(၁) ပထမဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာဘဝက မုနာဠိမည္တဲ့ ေသေသာက္ၾကဴးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
အဲဒီဘဝမွာ (သုရဘိ) အမည္ေတာ္ရတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶတစ္ပါးကုိ ဤသူကား လူသူေလးပါး ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ ကာမလုိက္စား ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပါး၍ တရားမရွိ သီလမရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ စြပ္စြဲစကား ေျပာမွားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမေကာင္းမွဳ အကုသုိလ္ကံေၾကာင္း ငရဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံရျပီး ယခုျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အခါ လူသူအမ်ားထင္မွားေအာင္ သုႏၵရီပရိဗုိဇ္မ၏ စြပ္စြဲျခင္းကုိခံရေတာ္မူပါတယ္။
ဒါက ပထမဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအား စြပ္စြဲပုတ္ျခင္းကုိ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
(၂) ဒုတိယဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ သဗၺာဘိဘူ အမည္ေတာ္ရွိေသာ ပေစၥကဗုဒၶဘုရားရွင္၏ နႏၵမည္ေသာ တပည့္သာဝကျဖစ္ခဲ့၍ ထုိ သဗၺာဘိဘူ
ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္ကုိ သီလမရွိေသာသူ ယုတ္မာေသာသူ ျဖစ္ဘိ၏ဟု စြပ္စြဲစကား ေျပာမွားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ငရဲမွာ အႏွစ္တစ္ေသာင္းၾကာေအာင္ ခံရျပီး လူျဖစ္ေသာဘဝမ်ားစြာတုိ႔မွာလည္း လူသူေလးပါးရဲ့ မဟုတ္မတရား စြပ္စြဲျခင္းကိုခံရသလုိ၊ ယခုေနာက္ဆုံးဘဝ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ လူမ်ားအလည္၌ စိဥၥမာန မိန္းမယုတ္ရဲ့ မဟုတ္မတရား စြပ္စြဲျခင္းကုိ ခံရေတာ္မူတယ္ဆုိတာအားလုံးအသိပါ။
ဒါက ဒုတိယေျမာက္ ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္သူတစ္ပါးအား ယုတ္မာေသာစိတ္ထား၊ မေကာင္းတဲ့စိတ္ထားနဲ႔ စြပ္စြဲေျပာဆုိျခင္းကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းပါတယ္။
(၃) တတိယဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ လူမ်ား ေလးစားျခင္းကုိခံရတဲ့ ေဗဒင္သုံးရပ္ကုိ အကုန္တတ္ေျမာက္တဲ့ ပါေမာကၡဆရာျဖစ္ျပီး တပည့္ငါးရာကုိ မဟာဝုန္ေတာ္မွာ ေဗဒင္မ်ားကုိ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ေနစဥ္ အဘိညာဏ္တန္ခုိးရွင္ ဘီမ မည္ေသာ ရေသ့သူျမတ္ ထုိအရပ္ကုိၾကြေရာက္ေတာ္မူတာကုိ ျမင္တဲ့အခါမွာ (ၾကည္ညိဳေလးစားရမယ့္အစား) ဤရေသ့ကား ကာမစည္းစိမ္ကုိခံစားသူ ရေသစဥ္းလဲျဖစ္သည္ဟု စြပ္စြဲျပီး တပည့္ေတြကုိလည္း ေျပာၾကားပါတယ္။ တပည့္ေတြကလည္း အားရဝမ္းသာ လက္ခံၾကျပီး ျမိဳ႔ရြာအတြင္း ဆြမ္းခံၾကြေနေသာ ထုိဘီမရွင္ရေသ့ကုိ ဤရေသ့ကား ကာမစည္းစိမ္ကုိ ခံစားသူ ရေသ့စဥ္းလဲျဖစ္သည္ဟု
အိမ္တုိင္း အိမ္တုိင္းရွိလူမ်ားအား ေျပာၾကားပါတယ္။
အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ပင္လ်ွင္ ေနာက္ဆုံးဘဝ ဘုရားရွင္အျဖစ္ ေရာက္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ တပည့္ရဟန္းငါးရာျဖစ္လာၾကကာ သုႏၵရီပရဗုိဇ္မ (တိတၱိတုိ႔သတ္၍) ေသရတယ္ဆုိျပီး လူအမ်ားရဲ့ စြပ္စြဲျခင္းကုိခံရပါတယ္။ တပည့္မေကာင္း ဆရာေခါင္းဆုိသလုိ တပည့္ရဟန္းငါးရာကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ စြပ္စြဲျခင္းသာျဖစ္တဲ့အတြက္ တတိယဝဋ္လုိ႔ဆုိရမွာပါ။
(မွတ္ခ်တ္။ သုႏၵရီပရဗုိဇ္မက ျမတ္စြာဘုရားကုိ စြပ္စြဲတဲ့ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ေျမျမိဳျပီးေသဆုံးျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။) လူအမ်ားက ရဟန္းငါးရာကုိ တတၱိဟု ဆုိျပီးစြပ္စြဲျခင္းကား ရေသ့အရွင္ျမတ္ကုိ ရေသ့စဥ္းလဲ၊ ကာမဂုဏ္ကုိ ခံစားသူဟုစြပ္စြဲတဲ့ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
(၄) စတုတၳဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ အေဖတူ အေမကြဲ ျဖစ္ေသာညီငယ္အား ဥစၥာကုိ လုိခ်င္တက္မက္ေသာေၾကာင့္ သတ္ျဖတ္၍ ေတာင္ေခ်ာက္ၾကားမွာ ပစ္ခ်ရုံမ်ွမက ေက်ာက္တုံးျဖင့္ တစ္ဖန္ထပ္ျပီး ဖိညွပ္ၾကိတ္ေျခမွဳကုိျပဳခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ဘဝကုိ ေရာက္ေတာ့ ရွင္ေဒဝဒတ္ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ျပီး ပစ္ခ်သည္ကုိခံရျပီး ေျခမေတာ္မွာ ေက်ာက္ခ်ပ္ေက်ာက္လႊာ စဥ္ထြက္လာကာ ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ အထိအခုိက္ ခံေတာ္မူရတယ္ဆုိအားလုံးသိျပီးသားျဖစ္မွာပါ။ဒါက စတုတၳ ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၅) ပဥၥမဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ အေျမာ္အျမင္ အဆင္အျခင္ နည္းပါး ကစားေလလြင့္ေနတဲ့ လူငယ္ဆုိးျဖစ္ျပီး လမ္းခရီးမမွာ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးကစားေနစဥ္ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါး ကုိျမင္ရလ်ွင္ (ၾကည္ညိဳရမည့္အစား) ႏွလုံးသြင္းမွားကာ လမ္းခရီးမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ခဲမ်ားကုိ ေကာက္ယူကာ ထုိပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ကုိ ပစ္ခတ္ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးဘဝျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ အရွင္ေဒဝဒတ္က လူသတ္ေလးသမားမ်ားကုိ ေစလႊတ္ျပီး အသတ္ေသေအာင္ျပဳျခင္းကုိခံရပါတယ္။
ဒါက ပဥၥမ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ပါ။
(၆) ဆ႒မေျမာက္ဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နုစဥ္အခါ တစ္ခုေသာဘဝမွာ ဆင္ထိန္းျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶအရွင္ျမတ္တစ္ပါးကုိ ဆင္ျဖင့္နင္းသတ္ေတာ့မည္ဟန္ျဖင့္
အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျခာက္လွန္႔ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ရာဇျဂဳိလ္ျပည္မွာ အရက္မ်ားစြာေသာက္ျပီး အၾကမ္းစိတ္၊ အရုိင္းစိတ္ေပါက္ေနတဲ့ နာဠာဂီရိဆင္ရဲ့ နင္းသတ္ရန္ ေရွ့ရွဳခ်ဥ္းကပ္လာသည္ကုိ ခံရေတာ္မူပါတယ္။
ဒါက ဆ႒မ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ပါ။
(၇) သတၱမေျမာက္ဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ ျပည့္ရွင္မင္းျဖစ္ျပီး မင္းဆုိေတာ့ မာန္တက္တဲ့သေဘာရွိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမွဳကုိမစဥ္းစားဘဲ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကုိ ကုိယ္တုိင္လွံျဖင့္ ထုိးဆြသတ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ေၾကာင့္ ငရဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံရျပီး ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဘဝမွာလည္း အရွင္ေဒဝဒတ္ ေက်ာက္ေမာင္းဆင္တဲ့အခါ ေက်ာက္ခ်ပ္ထိျပီး ေျခမေတာ္ ေသြးေျခတည္တဲ့အခါ ထုိေရာဂါကုိကုစားဖုိ႔ ဆရာဇီဝက ေျခမေတာ္ကုိ ဓားျဖင့္ခြဲျခင္းကုိ ခံရေတာ္မူပါတယ္။
ဒါက သတၱမ ေျမာက္ ဝဋ္ေတာ္ပါ။
(၈) အ႒မေျမာက္ဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ တံငါသည္ တစ္ေယာက္ရဲ့ သားျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ မိမိရဲ့ ေဆြမ်ဳိး ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမ ေတြက ငါးတုိ႔ကုိ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္တာကုိျမင္ေတာ့ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အမွန္က သတၱဝါေလးေတြ အသတ္ကုိ သတ္တာ ျမင္ရရင္ သနားစိတ္ျဖစ္ရမွာပါ။ အဲလုိစိတ္မျဖစ္သည့္အျပင္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္တဲ့ (ကုိယ္တုိင္ သတ္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္) အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဘဝမွာလည္း ဦးေခါင္းေတာ္ ကုိက္ျခင္းေဝဒနာကုိ မၾကာခဏ ခံစားရပါတယ္။ ဒါက အ႒မ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၉) နဝမဝဋ္ေတာ္၊၊ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ ဖုႆ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္မွာ တပည့္သာဝက ရဟန္းေတာ္တုိ႔ကုိ သင္တုိ႔သည္ မုေယာကုိစားၾကေလာ့၊ သေလးဆြမ္းတုိ႔ကုိ မစားၾကနဲ႔လုိ့ ဆုိျပီး ေရရြတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီမေကာင္းတဲ့ကံေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ဘဝမွာ ေဝရဥၥာျပည္၊ ေဝရဥၥာပုဏၰား ေလ်ွာက္ထားပင့္ဖိတ္ခ်က္အရ ဝါကပ္ေတာ္မူစဥ္ ဝါတြင္းသုံးလလုံး မုေယာမုန့္ ကုိသာ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူခဲ့ရတာပါ။
ဒါက နဝမ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၁၀) ဒသမဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းျဖစ္စဥ္တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ လက္ေဝွ႔သမားျဖစ္ေတာ္မူ၍ အျခားေသာ လက္ေဝွ႔သမားတစ္ဦးကုိ ခါးက်ဳိးေအာင္ ရုိက္ခ်ဳိးထုိးသတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
အဲဒီ အကုသုိလ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံး ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ဘဝမွာ ခါးေတာ္ ေညာင္းညာ ကုိက္ခဲျခင္း ေဝဒနာကုိ ခံရေတာ္မူပါတယ္။
ဒါက ဒသမ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၁၁) ဧကာဒသမေျမာက္ဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ ေဆးဆရာျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေဆးဖုိးဝါးခ မေပးလုိေသာ သူေဌးသားတစ္ေယာက္ကုိ ဝမ္းလားေဆး (ဝမ္းေလ်ာေဆး) ကုိ တုိက္ေက်ြးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ေနာက္ဆုံးဘဝမွာ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီးအခါ ေသြးလြန္သည့္ ေရာဂါေဝဒနာကုိ ခံစားရေတာ္မူတာပါ။ (မွတ္ခ်က ္။ ။ စုႏၵသတုိ႔သားရဲ့ ဝက္ပ်ဳိသားကုိ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူလုိ႔ ဝမ္းေလ်ွာျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။)
ဒါက တစ္ဆယ့္တစ္ပါး ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၁၂) ဒြါဒသမဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္မွာ ေဇာတိပါလမည္တဲ့ ပုဏၰား လုလင္ တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဤ ဦးျပည္းရဟနး္ အဖုိ႔ရာ သဗၺညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္သည္ အဘယ္မွာျဖစ္အံ့နည္း။ ထုိသဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္သည္ အလြန္တရာရခဲေသာ တရားျဖစ္သည္ဟု ႏွုတ္ျဖင ့္ျပစ္မွားေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ဖုိ႔ရန္ ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ေတာ္မူ တဲ့အခါ ရက္၊လ အနည္းငယ္သာ ထုိက္သည့္အေလ်ာက္ က်င့္ၾကရေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဝစီ ဝိပါက္ေတာ္ေၾကာင့္ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာေအာင္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း က်င့္ေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။ ဒါက တစ္ဆယ့္ႏွစ္ခုေျမာက္ ေနာက္ဆုံးဝဋ္ေတာ္ပါ။
ထုိဝဋ္ေတာ္ (၁၂) ပါးကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာၾကားထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ခုဒၵက နိကာယ္ ေထရာပဒါနပါဠိ (၃၉) အဝဋဖလဝဂ္မွာ အက်ယ္ဖတ္ရွဳနုိင္ပါတယ္။
ဒီဝဋ္ေတာ္ (၁၂) ပါးကုိ ေလ့လာၾကည့္မည္ဆုိပါက ကုိယ္ (ကာယကံ)။ ႏွဳတ္ (ဝစီကံ) ဒီႏွစ္ပါးေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အမ်ားထိခုိက္မယ့္၊ အမ်ားဆင္းရဲမယ့္ အမွဳကုိ
ကုိယ္ျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊
ႏွုတ္ျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း မလုပ္ဖုိ႔ မေျပာဖုိ႔ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါေၾကာင္း အသိေပးပါတယ္။ သတၱဝါေလးမ်ားကုိ မေသမရွင္၊ ေျခခ်ဳိးျခင္း၊ မ်က္လုံးေဖာက္ျခင္း၊ လက္ခ်ဳိးစတဲ့ ဝဋ္လုိက္ေစတတ္တဲ့အမွဳမ်ဳိးရယ္၊ သူတစ္ပါးအားမဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္မႈမ်ဳိးမ်ားကုိ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ ၾကပါလုိ႔ အသိေပးေရးသားလုိက္ရပါသည္။
ကုိးကား။ ။မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ မဟာဗုဒၶဝင္ (ပဥၥမတြဲ) မွ ေကာက္ႏွုတ္ခ်က္သာျဖစ္ပါသည္။
(ဆရာေတာ္အ႐ွင္ေဒါက္တာပါရမီ)
အညတရ ဘိကၡဳ
ဝိပါက္ေတာ္ (၁၂)ပါး
(အေမး၊အေျဖ)
ၾကမၼာဝိပါက္ ကိုယ္တိုင္ဆပ္
သံုးေလာကထြတ္ထား ျမတ္ဘုရားေတာ္မွ
ဘဝဝဋ္ေႂကြး ေလာကဓံေဘးကို ေပးဆပ္ရေသးသည္။
ျမတ္စြာဘုရား ေပးဆပ္ရေတာ္မူေသာ ဝိပါတ္ၾကမၼာ
၁၂ ပါး ရွိသည္။
(၁) ပထမဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ဥရုေဝလ၊ ေတာရၿမိဳင္ခြင္
၆ နွစ္ပတ္လံုး၊ က်င့္သံုးအရွင္။
အားကုန္ခမ္းလို႔၊ ညိဳ းႏြမ္းၿငိဳ ျငင္။
ပင္ပန္းေရး ဝဋ္ေႂကြး ဘယ္ေၾကာင့္ထင္။
ေျဖ။ ကႆ ပဘုရား၊ ထင္ရွားပြင့္ေသာ္
ေဇာတိပါလ၊ နာမအေမာ္။
ပုဏၰားမာန္တက္၊ ႏႈတ္ႁမြက္အာေဘာ္။
ဝဇီျပင္း ေရွးရင္း ဝိပါတ္ေတာ္။
(၂) ဒုတိယ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ စိဥၥမာန၊ မိန္းမေစက်ြန္
ကိုယ္ဝန္ရွိေသာ၊ ဆိုေျပာအလြန္။
လက္သည္ထားဖို႔၊ ဘုရားကိုၫႊန္
စြပ္စြဲခဲ့ အဘယ္ဝိပါတ္မြန္။
ေျဖ။ ေသာက္စားလြန္ၾကဴ း၊ ယစ္မူးေပ်ာ္ရႊင္
ေသေသာက္သမား၊ ျဖစ္ျငားယခင္။
ရဟႏၲာျမတ္၊ ဆြမ္းရပ္သည္ျမင္
အက်င့္ယုတ္ ဖြင့္ထုတ္စြပ္စြဲအင္။
(၃) တတိယ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး တိတၳိေစခိုင္း မိုင္ရိုင္းဒုႆီ
ထင္ေယာင္ထင္မွား၊ ျပဳျငားသုႏၵရီ။
ရွင္လူအေပါင္း၊ ယံုေၾကာင္းေပြလီ
ရွင္ေတာ္ထြဋ္ ဘယ္ဝဋ္ေရွးကမွီ။
ေျဖ။ မုနာဠိဟု၊ မည္ရွိေလာင္းေတာ္
ေမာက္ႂကြားေမာက္မွား၊ ေသာက္စားအေပ်ာ္။
ရွင္ပေစၥက၊ ဗုဒၶျမင္ေသာ္
ဒုႆီပဲဲ စြပ္စြဲဝဋ္ေႂကြးေပၚ။
(၄) စတုတၳ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ သုႏၵရီမိုက္၊ သတ္လိုက္ေလရာ
တိတၳိအသင္း၊ သတင္းလႊင့္ကာ။
တပည့္မ်ားနွင့္၊ ဘရားကိုသာ
လူအမ်ား ယံုမွားဘယ္တြက္တာ။
ေျဖ။ ေလာင္းေတာ္ရေသ့ ေပ်ာ္ေမြ႕စံရာ
ရေသ့တစ္ဦး၊ စ်ာန္ျမဴ းကြန္႔လာ။
ျငဴ စူစိတ္ေစာ၊ မေနာဣႆာ
က်င့္ယုတ္ၿပီး ႏုတ္သီး ခ်ြန္သည့္တာ။
(၅) ပဥၥမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ဝိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္ေစာင္း၊ ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ကာ
ေဒဝဒတ္ယုတ္၊ ခလုတ္အသာ။
သူျဖဳတ္ခ်လို႔၊ ဗုဒၶေျခမွာ
ေက်ာက္လႊၿငိ၊ ဒဏ္ထိဘယ္ဝဋ္လာ။
ေျဖ။ သူႂကြယ္မ်ိဳးဇတ္၊ ျဖစ္လတ္တံုေခ်
ညီကိုလွည့္ဖ်ား၊ ေခၚသြားသေလ။
ေက်ာက္ႏွင့္ဖိညႇပ္၊ ထုသတ္ႀကိတ္ေခ်
ေက်ာက္ဝိပါတ္ အဆက္ပါခဲ့ေပ။
(၆) ဆ႒မ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ေက်ာက္လႊာထိပါး၊ ျမတ္မ်ားထြဋ္တင္
တည္ေနဝပ္ကိန္း၊ ေသြးစိမ္းအရွင္။
ေျခမေတာ္ထဲ၊ ကိုက္ခဲနာက်င္
ဝိပါတ္ရင္း အလင္းျပေစခ်င္။
ေျဖ။ သူငယ္ျဖစ္ခိုက္၊ လမ္း၌ေပ်ာ္႐ႊင္
ရွင္ပေစၥက၊ ေဝးမွအျမင္။
ခဲႏွင့္ ပစ္လိုက္၊ ထိခိုက္ေျခတြင္
ေသြးယိုဆင္း ေရွးရင္းဝိပါတ္ပင္။
(၇) သတၱမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ဆြမ္းခံႂကြျမန္း၊ ထိပ္ပန္းဘုန္းႂကြယ္
မုန္က်ဆင္ႀကီး၊ ခရီးအက်ယ္။
ေဒဝဒတ္မိုက္၊ လႊတ္လိုက္ျပန္တယ္
ရင္ဆိုင္ေတြ႕၊ ဆင္ေရွ႕ဘယ္ဝဋ္လည္။
ေျဖ။ ဆင္ထိန္းဆင္ေက်ာင္း၊ အေလာင္းျဖစ္တံု
ရွင္ပေစၥက၊ လမ္းမအဆံု။
ေဒါသထားလို႔၊ ျပစ္မွားသုန္မႈန္
ဆင္နွင့္တိုက္၊ ဝဋ္လိုက္ေစဖို႔ႀကံဳ ။
(၈) အ႒မ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ေက်ာက္လႊာခတ္လို႔၊ ေသြးဓာတ္ဆူဆူ
ေျခမေတာ္ဦး၊ ထြဋ္ဖူးတစ္ဆူ။
ေသြးညိဳ ကိန္းလို႔၊ က်ိန္းစက္ေတာ္မူ
ဇီဝက ခြဲရ ဘယ္ဝဋ္ဟူ။
ေျဖ။ ပေဒသရာဇ္၊ မင္းျဖစ္စဥ္ဝယ္၊
မူးယစ္ေသာက္စား၊ ေဖာက္ျပားမလြယ္။
လူရွင္လတ္လတ္၊ ထိုးသတ္ျပန္တယ္
ဓားဝိပါတ္ အဆက္သူကႏြယ္။
(၉) နဝမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ သံုးလူ႔ထြဋ္ဖူး၊ ၿမိဳက္မွဴ းေသ်ာင္ေက
ရံဖန္ကာလည္း၊ ေခါင္းခဲပေလ။
ေဝဒနာဝဋ္၊ မလြတ္တံုေခ်
ဘယ္ဝိပါတ္ အဆက္္ပါခဲ့ေလ။
ေျဖ။ ေရွးခါကပ္ေဟာင္း၊ မေကာင္းကံေဆာ္
တံငါမ်ိဳးဇာတ္၊ ျဖစ္လတ္သေရာ္။
ငါးတို႔ဦးေခါင္း၊ ထုေထာင္းျမင္ေသာ္
ဝမ္းေျမာက္မိ လိုက္သည့္ ဝိပါတ္ေတာ္။
(၁၀) ဒသမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ေဝရဥၥတိုင္း၊ သမိုင္းအေက်ာ္
ဝါေတာ္ကပ္ေတာ့၊ မာရ္နတ္နိုးေဆာ္။
မုေယာဆြမ္းမို႔၊ ၾကမ္းၾကမ္းေထာ္ေထာ္
ဘုန္းေပးရ၊ ေရွးက ဘယ္ဝဋ္ေနာ္။
ေျဖ။ မထင္မရွား၊ မ်ိဳးသားျဖစ္တံု
ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ ဆြမ္းစားခိုက္ႀကံဳ ။
ဆြမ္းၾကမ္းစားဟု ျပစ္မွားဆိုပံု
ဝဇီထြက္ ဝိပါတ္ေတာ္တဲ့ယံု။
(၁၁) ဧကာဒသမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ အထြဋ္ဆံုးဟု၊ သံုးလူ႔မ်က္မွန္
ခါးေတာ္ကိုက္ခဲ၊ အသည္းအသန္။
ေဝဒနာမ်ား၊ ခံစားရံဖန္
ဘယ္အေၾကာင္း၊ ကံေဟာင္းထုတ္လို႔ျပန္။
ေျဖ။ လက္ေဝွ႔သတ္ေကာင္း၊ အေလာင္းျဖစ္ေသာ္
ၿပိဳင္ပြဲဆိုင္ပြဲ၊ နိုင္ပြဲအေက်ာ္။
နိုင္လ်ွင္ခါးခ်ိဳး ရိုက္ခ်ိဳးေျမေပၚ
အသတ္ေကာင္း ဇာတ္ေဟာင္းဝိပါတ္ေတာ္။
(၁၂) ဒါြဒသမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ဆဒါၵန္ဆယ္စီး၊ အားႀကီးလ်ွင္ျမန္
ဝမ္းေတာ္သြန္လား၊ ေ႐ႊအားမသန္။
ေခြယိုင္ႏြဲ႕လို႔၊ ျမန္းခဲ့နိဗၺာန္
ျဖစ္ေစေၾကာင္း၊ ကံေကာင္းသိဖို႔ရန္။
ေျဖ။ ေရာဂါကုစား၊ သမားဉာဏ္က်ယ္
ရွင္သေဌးသား၊ ေဆးဝါးရတယ္။
ခ မေပးလို႔၊ ဟိုးေရွးဘုန္းႂကြယ္
ဝမ္းလားေဆး တိုက္ေႂကြးဝဋ္ေဟာင္းလည္။
ျမန္မာစာေပပညာရွင္ လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီးေရးဖြဲ႔ခဲ့ေသာ အေမးအေျဖျပဳ ဝိပါတ္ေတာ္ ၁၂ ပါး
ရွစ္လံုးဖဲြ႔ကဗ်ာကို စိပ္ဝယ္ညႊတ္တြား ဦးထိပ္ထား၍
ပူေဇာ္ကန္ေတာ့လိုက္ပါ၏ ျမတ္စြာဘုရား...။
ဝဋ္ဆိုတာ_ဒီဘဝမွာတင္_ၿပန္လည္တတ္တယ္
ကိုယ္က သူမ်ားအေပၚ အႏိုင္က်င့္ထားရင္
ကိုယ့္လဲ အႏိုင္က်င့္သူ ေပၚလာတာပဲ။
ကိုယ္က သူမ်ားအေပၚ လူလည္က်ထားရင္
ကိုယ့္လည္း လူလည္က်သူ ေပၚလာတာပဲ။
ကိုယ္က သူမ်ားကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္၊ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ထားရင္
ကိုယ့္လည္း ၿပန္လုပ္တဲ့သူ ေပၚလာတာပဲ။
ကိုယ္က မိဘေတြကို မေထမဲ့ၿမင္ၿပဳခဲ့ရင္
ကိုယ့္သားသမီးေတြလည္း ကိုယ့္အေပၚအဲ့လိုၿပန္ၿပဳလာတာ။
ေဝးေဝးမရွာပါနဲ႔။ ကိုယ့္နားနီးရာ
လိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေတြ႔မွာပါ။
(ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ)
“ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဝဋ္ေတာ္ (၁၂) ပါး အေၾကာင္း”
ဝဋ္မွာအျမဲ ငရဲမွာအပ ဆုိသလုိ ဝဋ္ဆုိတဲ့အရာက ဘယ္လုိပုဂၢဳိလ္ကုိမွ မ်က္ႏွာသာမေပးသလုိ ဘယ္သုိ႔ေသာ ပုဂၢဳိလ္ကမွာလည္း လြတ္ကင္းၾကတယ္ ဆုိတာမရွိပါဘူး။ ဦးဇင္းတုိ႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ပင္လ်ွင္ ဝဋ္ေတာ္ႏွင့္ မကင္းတဲ့အတြက္ က်န္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားမွာ ဆုိဖြယ္ရာပင္မရွိပါ။
အတုမရွိတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ပင္လ်ွင္ ဝဋ္ေတာ္ႏွင့္ မကင္းေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္တုိင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေနတာေတာင္ ေရွာင္လုိ႔မရခဲ့ပါဘူး။ ခံစားရတာပါပဲ။ ခံစားရတာေတာင္ တစ္ပါးတည္းမဟုတ္
(၁၂) ပါးေတာင္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဝဋ္ေတာ္ (၁၂) ပါးအေၾကာင္းကုိ မသိေသးေသာသူမ်ားကုိ ရည္ရြယ္ျပီး ေရးသားလုိက္ျခင္းျဖစ္သလုိ၊ သိျပီးသူမ်ားလည္း သိသည္ထက္သိေအာင္ အသိေပးလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဝဋ္ေတာ ္(၁၂) ပါးက ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါတယ္။
(၁) ပထမဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာဘဝက မုနာဠိမည္တဲ့ ေသေသာက္ၾကဴးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
အဲဒီဘဝမွာ (သုရဘိ) အမည္ေတာ္ရတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶတစ္ပါးကုိ ဤသူကား လူသူေလးပါး ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ ကာမလုိက္စား ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပါး၍ တရားမရွိ သီလမရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ စြပ္စြဲစကား ေျပာမွားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမေကာင္းမွဳ အကုသုိလ္ကံေၾကာင္း ငရဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံရျပီး ယခုျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အခါ လူသူအမ်ားထင္မွားေအာင္ သုႏၵရီပရိဗုိဇ္မ၏ စြပ္စြဲျခင္းကုိခံရေတာ္မူပါတယ္။
ဒါက ပထမဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအား စြပ္စြဲပုတ္ျခင္းကုိ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
(၂) ဒုတိယဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ သဗၺာဘိဘူ အမည္ေတာ္ရွိေသာ ပေစၥကဗုဒၶဘုရားရွင္၏ နႏၵမည္ေသာ တပည့္သာဝကျဖစ္ခဲ့၍ ထုိ သဗၺာဘိဘူ
ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္ကုိ သီလမရွိေသာသူ ယုတ္မာေသာသူ ျဖစ္ဘိ၏ဟု စြပ္စြဲစကား ေျပာမွားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ငရဲမွာ အႏွစ္တစ္ေသာင္းၾကာေအာင္ ခံရျပီး လူျဖစ္ေသာဘဝမ်ားစြာတုိ႔မွာလည္း လူသူေလးပါးရဲ့ မဟုတ္မတရား စြပ္စြဲျခင္းကိုခံရသလုိ၊ ယခုေနာက္ဆုံးဘဝ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ လူမ်ားအလည္၌ စိဥၥမာန မိန္းမယုတ္ရဲ့ မဟုတ္မတရား စြပ္စြဲျခင္းကုိ ခံရေတာ္မူတယ္ဆုိတာအားလုံးအသိပါ။
ဒါက ဒုတိယေျမာက္ ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္သူတစ္ပါးအား ယုတ္မာေသာစိတ္ထား၊ မေကာင္းတဲ့စိတ္ထားနဲ႔ စြပ္စြဲေျပာဆုိျခင္းကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းပါတယ္။
(၃) တတိယဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ လူမ်ား ေလးစားျခင္းကုိခံရတဲ့ ေဗဒင္သုံးရပ္ကုိ အကုန္တတ္ေျမာက္တဲ့ ပါေမာကၡဆရာျဖစ္ျပီး တပည့္ငါးရာကုိ မဟာဝုန္ေတာ္မွာ ေဗဒင္မ်ားကုိ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ေနစဥ္ အဘိညာဏ္တန္ခုိးရွင္ ဘီမ မည္ေသာ ရေသ့သူျမတ္ ထုိအရပ္ကုိၾကြေရာက္ေတာ္မူတာကုိ ျမင္တဲ့အခါမွာ (ၾကည္ညိဳေလးစားရမယ့္အစား) ဤရေသ့ကား ကာမစည္းစိမ္ကုိခံစားသူ ရေသစဥ္းလဲျဖစ္သည္ဟု စြပ္စြဲျပီး တပည့္ေတြကုိလည္း ေျပာၾကားပါတယ္။ တပည့္ေတြကလည္း အားရဝမ္းသာ လက္ခံၾကျပီး ျမိဳ႔ရြာအတြင္း ဆြမ္းခံၾကြေနေသာ ထုိဘီမရွင္ရေသ့ကုိ ဤရေသ့ကား ကာမစည္းစိမ္ကုိ ခံစားသူ ရေသ့စဥ္းလဲျဖစ္သည္ဟု
အိမ္တုိင္း အိမ္တုိင္းရွိလူမ်ားအား ေျပာၾကားပါတယ္။
အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ပင္လ်ွင္ ေနာက္ဆုံးဘဝ ဘုရားရွင္အျဖစ္ ေရာက္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ တပည့္ရဟန္းငါးရာျဖစ္လာၾကကာ သုႏၵရီပရဗုိဇ္မ (တိတၱိတုိ႔သတ္၍) ေသရတယ္ဆုိျပီး လူအမ်ားရဲ့ စြပ္စြဲျခင္းကုိခံရပါတယ္။ တပည့္မေကာင္း ဆရာေခါင္းဆုိသလုိ တပည့္ရဟန္းငါးရာကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ စြပ္စြဲျခင္းသာျဖစ္တဲ့အတြက္ တတိယဝဋ္လုိ႔ဆုိရမွာပါ။
(မွတ္ခ်တ္။ သုႏၵရီပရဗုိဇ္မက ျမတ္စြာဘုရားကုိ စြပ္စြဲတဲ့ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ေျမျမိဳျပီးေသဆုံးျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။) လူအမ်ားက ရဟန္းငါးရာကုိ တတၱိဟု ဆုိျပီးစြပ္စြဲျခင္းကား ရေသ့အရွင္ျမတ္ကုိ ရေသ့စဥ္းလဲ၊ ကာမဂုဏ္ကုိ ခံစားသူဟုစြပ္စြဲတဲ့ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
(၄) စတုတၳဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ အေဖတူ အေမကြဲ ျဖစ္ေသာညီငယ္အား ဥစၥာကုိ လုိခ်င္တက္မက္ေသာေၾကာင့္ သတ္ျဖတ္၍ ေတာင္ေခ်ာက္ၾကားမွာ ပစ္ခ်ရုံမ်ွမက ေက်ာက္တုံးျဖင့္ တစ္ဖန္ထပ္ျပီး ဖိညွပ္ၾကိတ္ေျခမွဳကုိျပဳခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ဘဝကုိ ေရာက္ေတာ့ ရွင္ေဒဝဒတ္ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ျပီး ပစ္ခ်သည္ကုိခံရျပီး ေျခမေတာ္မွာ ေက်ာက္ခ်ပ္ေက်ာက္လႊာ စဥ္ထြက္လာကာ ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ အထိအခုိက္ ခံေတာ္မူရတယ္ဆုိအားလုံးသိျပီးသားျဖစ္မွာပါ။ဒါက စတုတၳ ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၅) ပဥၥမဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ အေျမာ္အျမင္ အဆင္အျခင္ နည္းပါး ကစားေလလြင့္ေနတဲ့ လူငယ္ဆုိးျဖစ္ျပီး လမ္းခရီးမမွာ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးကစားေနစဥ္ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါး ကုိျမင္ရလ်ွင္ (ၾကည္ညိဳရမည့္အစား) ႏွလုံးသြင္းမွားကာ လမ္းခရီးမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ခဲမ်ားကုိ ေကာက္ယူကာ ထုိပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ကုိ ပစ္ခတ္ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးဘဝျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ အရွင္ေဒဝဒတ္က လူသတ္ေလးသမားမ်ားကုိ ေစလႊတ္ျပီး အသတ္ေသေအာင္ျပဳျခင္းကုိခံရပါတယ္။
ဒါက ပဥၥမ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ပါ။
(၆) ဆ႒မေျမာက္ဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နုစဥ္အခါ တစ္ခုေသာဘဝမွာ ဆင္ထိန္းျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶအရွင္ျမတ္တစ္ပါးကုိ ဆင္ျဖင့္နင္းသတ္ေတာ့မည္ဟန္ျဖင့္
အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျခာက္လွန္႔ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ရာဇျဂဳိလ္ျပည္မွာ အရက္မ်ားစြာေသာက္ျပီး အၾကမ္းစိတ္၊ အရုိင္းစိတ္ေပါက္ေနတဲ့ နာဠာဂီရိဆင္ရဲ့ နင္းသတ္ရန္ ေရွ့ရွဳခ်ဥ္းကပ္လာသည္ကုိ ခံရေတာ္မူပါတယ္။
ဒါက ဆ႒မ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ပါ။
(၇) သတၱမေျမာက္ဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ ျပည့္ရွင္မင္းျဖစ္ျပီး မင္းဆုိေတာ့ မာန္တက္တဲ့သေဘာရွိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမွဳကုိမစဥ္းစားဘဲ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကုိ ကုိယ္တုိင္လွံျဖင့္ ထုိးဆြသတ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ေၾကာင့္ ငရဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံရျပီး ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဘဝမွာလည္း အရွင္ေဒဝဒတ္ ေက်ာက္ေမာင္းဆင္တဲ့အခါ ေက်ာက္ခ်ပ္ထိျပီး ေျခမေတာ္ ေသြးေျခတည္တဲ့အခါ ထုိေရာဂါကုိကုစားဖုိ႔ ဆရာဇီဝက ေျခမေတာ္ကုိ ဓားျဖင့္ခြဲျခင္းကုိ ခံရေတာ္မူပါတယ္။
ဒါက သတၱမ ေျမာက္ ဝဋ္ေတာ္ပါ။
(၈) အ႒မေျမာက္ဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ တံငါသည္ တစ္ေယာက္ရဲ့ သားျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ မိမိရဲ့ ေဆြမ်ဳိး ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမ ေတြက ငါးတုိ႔ကုိ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္တာကုိျမင္ေတာ့ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အမွန္က သတၱဝါေလးေတြ အသတ္ကုိ သတ္တာ ျမင္ရရင္ သနားစိတ္ျဖစ္ရမွာပါ။ အဲလုိစိတ္မျဖစ္သည့္အျပင္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္တဲ့ (ကုိယ္တုိင္ သတ္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္) အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဘဝမွာလည္း ဦးေခါင္းေတာ္ ကုိက္ျခင္းေဝဒနာကုိ မၾကာခဏ ခံစားရပါတယ္။ ဒါက အ႒မ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၉) နဝမဝဋ္ေတာ္၊၊ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ ဖုႆ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္မွာ တပည့္သာဝက ရဟန္းေတာ္တုိ႔ကုိ သင္တုိ႔သည္ မုေယာကုိစားၾကေလာ့၊ သေလးဆြမ္းတုိ႔ကုိ မစားၾကနဲ႔လုိ့ ဆုိျပီး ေရရြတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီမေကာင္းတဲ့ကံေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ဘဝမွာ ေဝရဥၥာျပည္၊ ေဝရဥၥာပုဏၰား ေလ်ွာက္ထားပင့္ဖိတ္ခ်က္အရ ဝါကပ္ေတာ္မူစဥ္ ဝါတြင္းသုံးလလုံး မုေယာမုန့္ ကုိသာ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူခဲ့ရတာပါ။
ဒါက နဝမ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၁၀) ဒသမဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းျဖစ္စဥ္တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ လက္ေဝွ႔သမားျဖစ္ေတာ္မူ၍ အျခားေသာ လက္ေဝွ႔သမားတစ္ဦးကုိ ခါးက်ဳိးေအာင္ ရုိက္ခ်ဳိးထုိးသတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
အဲဒီ အကုသုိလ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံး ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ဘဝမွာ ခါးေတာ္ ေညာင္းညာ ကုိက္ခဲျခင္း ေဝဒနာကုိ ခံရေတာ္မူပါတယ္။
ဒါက ဒသမ ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၁၁) ဧကာဒသမေျမာက္ဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ ေဆးဆရာျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေဆးဖုိးဝါးခ မေပးလုိေသာ သူေဌးသားတစ္ေယာက္ကုိ ဝမ္းလားေဆး (ဝမ္းေလ်ာေဆး) ကုိ တုိက္ေက်ြးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ေနာက္ဆုံးဘဝမွာ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီးအခါ ေသြးလြန္သည့္ ေရာဂါေဝဒနာကုိ ခံစားရေတာ္မူတာပါ။ (မွတ္ခ်က ္။ ။ စုႏၵသတုိ႔သားရဲ့ ဝက္ပ်ဳိသားကုိ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူလုိ႔ ဝမ္းေလ်ွာျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။)
ဒါက တစ္ဆယ့္တစ္ပါး ေျမာက္ဝဋ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၁၂) ဒြါဒသမဝဋ္ေတာ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္မွာ ေဇာတိပါလမည္တဲ့ ပုဏၰား လုလင္ တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဤ ဦးျပည္းရဟနး္ အဖုိ႔ရာ သဗၺညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္သည္ အဘယ္မွာျဖစ္အံ့နည္း။ ထုိသဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္သည္ အလြန္တရာရခဲေသာ တရားျဖစ္သည္ဟု ႏွုတ္ျဖင ့္ျပစ္မွားေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ဖုိ႔ရန္ ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ေတာ္မူ တဲ့အခါ ရက္၊လ အနည္းငယ္သာ ထုိက္သည့္အေလ်ာက္ က်င့္ၾကရေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဝစီ ဝိပါက္ေတာ္ေၾကာင့္ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာေအာင္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း က်င့္ေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။ ဒါက တစ္ဆယ့္ႏွစ္ခုေျမာက္ ေနာက္ဆုံးဝဋ္ေတာ္ပါ။
ထုိဝဋ္ေတာ္ (၁၂) ပါးကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာၾကားထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ခုဒၵက နိကာယ္ ေထရာပဒါနပါဠိ (၃၉) အဝဋဖလဝဂ္မွာ အက်ယ္ဖတ္ရွဳနုိင္ပါတယ္။
ဒီဝဋ္ေတာ္ (၁၂) ပါးကုိ ေလ့လာၾကည့္မည္ဆုိပါက ကုိယ္ (ကာယကံ)။ ႏွဳတ္ (ဝစီကံ) ဒီႏွစ္ပါးေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အမ်ားထိခုိက္မယ့္၊ အမ်ားဆင္းရဲမယ့္ အမွဳကုိ
ကုိယ္ျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊
ႏွုတ္ျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း မလုပ္ဖုိ႔ မေျပာဖုိ႔ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါေၾကာင္း အသိေပးပါတယ္။ သတၱဝါေလးမ်ားကုိ မေသမရွင္၊ ေျခခ်ဳိးျခင္း၊ မ်က္လုံးေဖာက္ျခင္း၊ လက္ခ်ဳိးစတဲ့ ဝဋ္လုိက္ေစတတ္တဲ့အမွဳမ်ဳိးရယ္၊ သူတစ္ပါးအားမဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္မႈမ်ဳိးမ်ားကုိ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ ၾကပါလုိ႔ အသိေပးေရးသားလုိက္ရပါသည္။
ကုိးကား။ ။မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ မဟာဗုဒၶဝင္ (ပဥၥမတြဲ) မွ ေကာက္ႏွုတ္ခ်က္သာျဖစ္ပါသည္။
(ဆရာေတာ္အ႐ွင္ေဒါက္တာပါရမီ)
အညတရ ဘိကၡဳ
ဝိပါက္ေတာ္ (၁၂)ပါး
(အေမး၊အေျဖ)
ၾကမၼာဝိပါက္ ကိုယ္တိုင္ဆပ္
သံုးေလာကထြတ္ထား ျမတ္ဘုရားေတာ္မွ
ဘဝဝဋ္ေႂကြး ေလာကဓံေဘးကို ေပးဆပ္ရေသးသည္။
ျမတ္စြာဘုရား ေပးဆပ္ရေတာ္မူေသာ ဝိပါတ္ၾကမၼာ
၁၂ ပါး ရွိသည္။
(၁) ပထမဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ဥရုေဝလ၊ ေတာရၿမိဳင္ခြင္
၆ နွစ္ပတ္လံုး၊ က်င့္သံုးအရွင္။
အားကုန္ခမ္းလို႔၊ ညိဳ းႏြမ္းၿငိဳ ျငင္။
ပင္ပန္းေရး ဝဋ္ေႂကြး ဘယ္ေၾကာင့္ထင္။
ေျဖ။ ကႆ ပဘုရား၊ ထင္ရွားပြင့္ေသာ္
ေဇာတိပါလ၊ နာမအေမာ္။
ပုဏၰားမာန္တက္၊ ႏႈတ္ႁမြက္အာေဘာ္။
ဝဇီျပင္း ေရွးရင္း ဝိပါတ္ေတာ္။
(၂) ဒုတိယ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ စိဥၥမာန၊ မိန္းမေစက်ြန္
ကိုယ္ဝန္ရွိေသာ၊ ဆိုေျပာအလြန္။
လက္သည္ထားဖို႔၊ ဘုရားကိုၫႊန္
စြပ္စြဲခဲ့ အဘယ္ဝိပါတ္မြန္။
ေျဖ။ ေသာက္စားလြန္ၾကဴ း၊ ယစ္မူးေပ်ာ္ရႊင္
ေသေသာက္သမား၊ ျဖစ္ျငားယခင္။
ရဟႏၲာျမတ္၊ ဆြမ္းရပ္သည္ျမင္
အက်င့္ယုတ္ ဖြင့္ထုတ္စြပ္စြဲအင္။
(၃) တတိယ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး တိတၳိေစခိုင္း မိုင္ရိုင္းဒုႆီ
ထင္ေယာင္ထင္မွား၊ ျပဳျငားသုႏၵရီ။
ရွင္လူအေပါင္း၊ ယံုေၾကာင္းေပြလီ
ရွင္ေတာ္ထြဋ္ ဘယ္ဝဋ္ေရွးကမွီ။
ေျဖ။ မုနာဠိဟု၊ မည္ရွိေလာင္းေတာ္
ေမာက္ႂကြားေမာက္မွား၊ ေသာက္စားအေပ်ာ္။
ရွင္ပေစၥက၊ ဗုဒၶျမင္ေသာ္
ဒုႆီပဲဲ စြပ္စြဲဝဋ္ေႂကြးေပၚ။
(၄) စတုတၳ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ သုႏၵရီမိုက္၊ သတ္လိုက္ေလရာ
တိတၳိအသင္း၊ သတင္းလႊင့္ကာ။
တပည့္မ်ားနွင့္၊ ဘရားကိုသာ
လူအမ်ား ယံုမွားဘယ္တြက္တာ။
ေျဖ။ ေလာင္းေတာ္ရေသ့ ေပ်ာ္ေမြ႕စံရာ
ရေသ့တစ္ဦး၊ စ်ာန္ျမဴ းကြန္႔လာ။
ျငဴ စူစိတ္ေစာ၊ မေနာဣႆာ
က်င့္ယုတ္ၿပီး ႏုတ္သီး ခ်ြန္သည့္တာ။
(၅) ပဥၥမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ဝိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္ေစာင္း၊ ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ကာ
ေဒဝဒတ္ယုတ္၊ ခလုတ္အသာ။
သူျဖဳတ္ခ်လို႔၊ ဗုဒၶေျခမွာ
ေက်ာက္လႊၿငိ၊ ဒဏ္ထိဘယ္ဝဋ္လာ။
ေျဖ။ သူႂကြယ္မ်ိဳးဇတ္၊ ျဖစ္လတ္တံုေခ်
ညီကိုလွည့္ဖ်ား၊ ေခၚသြားသေလ။
ေက်ာက္ႏွင့္ဖိညႇပ္၊ ထုသတ္ႀကိတ္ေခ်
ေက်ာက္ဝိပါတ္ အဆက္ပါခဲ့ေပ။
(၆) ဆ႒မ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ေက်ာက္လႊာထိပါး၊ ျမတ္မ်ားထြဋ္တင္
တည္ေနဝပ္ကိန္း၊ ေသြးစိမ္းအရွင္။
ေျခမေတာ္ထဲ၊ ကိုက္ခဲနာက်င္
ဝိပါတ္ရင္း အလင္းျပေစခ်င္။
ေျဖ။ သူငယ္ျဖစ္ခိုက္၊ လမ္း၌ေပ်ာ္႐ႊင္
ရွင္ပေစၥက၊ ေဝးမွအျမင္။
ခဲႏွင့္ ပစ္လိုက္၊ ထိခိုက္ေျခတြင္
ေသြးယိုဆင္း ေရွးရင္းဝိပါတ္ပင္။
(၇) သတၱမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ဆြမ္းခံႂကြျမန္း၊ ထိပ္ပန္းဘုန္းႂကြယ္
မုန္က်ဆင္ႀကီး၊ ခရီးအက်ယ္။
ေဒဝဒတ္မိုက္၊ လႊတ္လိုက္ျပန္တယ္
ရင္ဆိုင္ေတြ႕၊ ဆင္ေရွ႕ဘယ္ဝဋ္လည္။
ေျဖ။ ဆင္ထိန္းဆင္ေက်ာင္း၊ အေလာင္းျဖစ္တံု
ရွင္ပေစၥက၊ လမ္းမအဆံု။
ေဒါသထားလို႔၊ ျပစ္မွားသုန္မႈန္
ဆင္နွင့္တိုက္၊ ဝဋ္လိုက္ေစဖို႔ႀကံဳ ။
(၈) အ႒မ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ေက်ာက္လႊာခတ္လို႔၊ ေသြးဓာတ္ဆူဆူ
ေျခမေတာ္ဦး၊ ထြဋ္ဖူးတစ္ဆူ။
ေသြးညိဳ ကိန္းလို႔၊ က်ိန္းစက္ေတာ္မူ
ဇီဝက ခြဲရ ဘယ္ဝဋ္ဟူ။
ေျဖ။ ပေဒသရာဇ္၊ မင္းျဖစ္စဥ္ဝယ္၊
မူးယစ္ေသာက္စား၊ ေဖာက္ျပားမလြယ္။
လူရွင္လတ္လတ္၊ ထိုးသတ္ျပန္တယ္
ဓားဝိပါတ္ အဆက္သူကႏြယ္။
(၉) နဝမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ သံုးလူ႔ထြဋ္ဖူး၊ ၿမိဳက္မွဴ းေသ်ာင္ေက
ရံဖန္ကာလည္း၊ ေခါင္းခဲပေလ။
ေဝဒနာဝဋ္၊ မလြတ္တံုေခ်
ဘယ္ဝိပါတ္ အဆက္္ပါခဲ့ေလ။
ေျဖ။ ေရွးခါကပ္ေဟာင္း၊ မေကာင္းကံေဆာ္
တံငါမ်ိဳးဇာတ္၊ ျဖစ္လတ္သေရာ္။
ငါးတို႔ဦးေခါင္း၊ ထုေထာင္းျမင္ေသာ္
ဝမ္းေျမာက္မိ လိုက္သည့္ ဝိပါတ္ေတာ္။
(၁၀) ဒသမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ေဝရဥၥတိုင္း၊ သမိုင္းအေက်ာ္
ဝါေတာ္ကပ္ေတာ့၊ မာရ္နတ္နိုးေဆာ္။
မုေယာဆြမ္းမို႔၊ ၾကမ္းၾကမ္းေထာ္ေထာ္
ဘုန္းေပးရ၊ ေရွးက ဘယ္ဝဋ္ေနာ္။
ေျဖ။ မထင္မရွား၊ မ်ိဳးသားျဖစ္တံု
ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ ဆြမ္းစားခိုက္ႀကံဳ ။
ဆြမ္းၾကမ္းစားဟု ျပစ္မွားဆိုပံု
ဝဇီထြက္ ဝိပါတ္ေတာ္တဲ့ယံု။
(၁၁) ဧကာဒသမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ အထြဋ္ဆံုးဟု၊ သံုးလူ႔မ်က္မွန္
ခါးေတာ္ကိုက္ခဲ၊ အသည္းအသန္။
ေဝဒနာမ်ား၊ ခံစားရံဖန္
ဘယ္အေၾကာင္း၊ ကံေဟာင္းထုတ္လို႔ျပန္။
ေျဖ။ လက္ေဝွ႔သတ္ေကာင္း၊ အေလာင္းျဖစ္ေသာ္
ၿပိဳင္ပြဲဆိုင္ပြဲ၊ နိုင္ပြဲအေက်ာ္။
နိုင္လ်ွင္ခါးခ်ိဳး ရိုက္ခ်ိဳးေျမေပၚ
အသတ္ေကာင္း ဇာတ္ေဟာင္းဝိပါတ္ေတာ္။
(၁၂) ဒါြဒသမ ဝိပါတ္ေတာ္
ေမး။ ဆဒါၵန္ဆယ္စီး၊ အားႀကီးလ်ွင္ျမန္
ဝမ္းေတာ္သြန္လား၊ ေ႐ႊအားမသန္။
ေခြယိုင္ႏြဲ႕လို႔၊ ျမန္းခဲ့နိဗၺာန္
ျဖစ္ေစေၾကာင္း၊ ကံေကာင္းသိဖို႔ရန္။
ေျဖ။ ေရာဂါကုစား၊ သမားဉာဏ္က်ယ္
ရွင္သေဌးသား၊ ေဆးဝါးရတယ္။
ခ မေပးလို႔၊ ဟိုးေရွးဘုန္းႂကြယ္
ဝမ္းလားေဆး တိုက္ေႂကြးဝဋ္ေဟာင္းလည္။
ျမန္မာစာေပပညာရွင္ လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီးေရးဖြဲ႔ခဲ့ေသာ အေမးအေျဖျပဳ ဝိပါတ္ေတာ္ ၁၂ ပါး
ရွစ္လံုးဖဲြ႔ကဗ်ာကို စိပ္ဝယ္ညႊတ္တြား ဦးထိပ္ထား၍
ပူေဇာ္ကန္ေတာ့လိုက္ပါ၏ ျမတ္စြာဘုရား...။
ဝဋ္ဆိုတာ_ဒီဘဝမွာတင္_ၿပန္လည္တတ္တယ္
ကိုယ္က သူမ်ားအေပၚ အႏိုင္က်င့္ထားရင္
ကိုယ့္လဲ အႏိုင္က်င့္သူ ေပၚလာတာပဲ။
ကိုယ္က သူမ်ားအေပၚ လူလည္က်ထားရင္
ကိုယ့္လည္း လူလည္က်သူ ေပၚလာတာပဲ။
ကိုယ္က သူမ်ားကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္၊ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ထားရင္
ကိုယ့္လည္း ၿပန္လုပ္တဲ့သူ ေပၚလာတာပဲ။
ကိုယ္က မိဘေတြကို မေထမဲ့ၿမင္ၿပဳခဲ့ရင္
ကိုယ့္သားသမီးေတြလည္း ကိုယ့္အေပၚအဲ့လိုၿပန္ၿပဳလာတာ။
ေဝးေဝးမရွာပါနဲ႔။ ကိုယ့္နားနီးရာ
လိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေတြ႔မွာပါ။
(ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ)
No comments:
Post a Comment